Πάσχα ἡ παροῦσα Ἑορτή·

Πάσχα μυστικόν,

Πάσχα θεῖον·

Πάσχα σωτήριον·

Πάσχα πρὸς ἀθάνατον ζωὴν μετάγον ἡμᾶς·

Πάσχα πᾶσαν κατήφειαν ἐξαῖρον ἐκ μέσου·

Πάσχα τὴν εὐφρόσυνον χάριν διδοὺς μαθηταῖς,

ὅθεν ὁ Θωμᾶς ἀνεβόα·

Κύριος Θεός μου ὑπάρχεις,

ὁ σκυλεύσας Ἅδου τὰ βασίλεια.

(Τετάρτη Θωμᾶ ἑσπέρας, Ἦχος β´ Στιχηρά)

Ἀγαπητοὶ καὶ προσφιλεῖς Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές μου ἐν Κυρίῳ,

Τὸ Πάσχα εἶναι, ὡς γνωστόν, ἡ ἑορτὴ τῶν ἑορτῶν καὶ ἡ πανήγυρις τῶν πανηγύρεων! Εἶναι ἡ διάβασις ἐκ θανάτου πρὸς ζωὴν! Εἶναι τὸ μυστικό, θεῖο, σωτήριο Πάσχα! Τὸ Πάσχα ποὺ διαλύει τὴν κατήφεια ἀπὸ μέσα μας καὶ μᾶς χαρίζει τὴν εὐφροσύνη. Ὁ Χριστὸς νίκησε τὸν θάνατο. Αὐτὸ γιορτάζουμε τὴν μεγάλη καὶ λαμπρὰ ἑορτὴ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Γι αὐτὸ θὰ ψάλλουμε γιὰ σαράντα μέρες συνεχῶς τὸ πανευφρόσυνο «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας». Τὸ ἐλπιδοφόρο μήνυμα τῆς προσφορᾶς ζωῆς ἀπὸ τὸν Ἀναστάντα Κύριο «καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασιν», εἶναι τὸ κέντρο τῆς ἐπὶ γῆς πορείας μας, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀθανασία.

Ἀλλά, δυστυχῶς, τὸ ἀνυπολογίστου σημασίας μήνυμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν φθορὰ καὶ τὴν ἁμαρτία, τὸ ὁποῖο ἔφερε ὁ Χριστὸς μὲ τὴν Ἀνάστασή Του, δὲν ἔχει ἀγγίξει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Γιατὶ πρῶτον, δὲν ἔγινε πιστευτὸ ἀπὸ ὅλους ὅσοι τὸ ἄκουσαν· δεύτερον, δὲν ἔγινε βίωμα ἀπὸ ὅλους ὅσοι τὸ πίστεψαν θεωρητικά· καὶ τρίτον, δὲν κηρύχθηκε ἀκόμη «εἰς πάντα τὰ ἔθνη».

Πολλοὶ στὴν ἐποχή μας, στὴν ὁποία ἡ ἀπιστία ἔχει γίνει μόδα καὶ τρόπος ζωῆς, δὲν πιστεύουν στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλοι πιστεύουν μὲν ἀλλὰ «ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται» (Λκ.8:14) καὶ δὲν ἐπιτρέπουν στὸν Ἀναστάντα Κύριο νὰ κυβερνήσει τὴν ζωή τους. Καὶ πολλοὶ ἄλλοι, ἐξ αἰτίας τῆς ἀδιαφορίας ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν, δὲν ἔχουν ἀκούσει ἀκόμη τίποτε γιὰ τὸν Ἀναστάντα Λυτρωτή μας.

Αὐτοὶ ποὺ δὲν πιστεύουν στὸν Ἀναστάντα Κύριο, γιατὶ εἶναι δύσπιστοι σὰν τὸν ἄπιστο Θωμᾶ, ἄς τὸν μιμηθοῦν στὴν «καλὴ ἀπιστία του». Γιατὶ ἡ «ἀπιστία του πίστιν βεβαίαν ἐγέννησεν». Ἐὰν γίνουν ἄνθρωποι καλῆς θελήσεως θὰ ἔρθει καὶ σ᾽ αὐτοὺς ὁ Ἀναστὰς Κύριος, θὰ ἀνοίξει μὲ Πατρικὴ Ἀγάπη τὶς κλειστὲς θύρες τῆς ἀπιστίας τους καὶ τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως θὰ τοὺς ἀναγεννήσει.

Αὐτοὶ ποὺ δὲν βιώνουν τὶς συνέπειες τῆς πίστης τους στὸν Ἀναστάντα Κύριο ἄς μετανοήσουν γιὰ τὴν φιλόυλη, φιλήδονη καὶ φίλαυτη συμπεριφορά τους καὶ τότε θὰ πλυμμυρίσει ἡ ψυχή τους ἀπὸ τὴν χάρη Του· θὰ ζήσουν τὸ γεγονὸς τῆς προσωπικῆς τους μεταμόρφωσης· θὰ νιώσουν τὴν καλὴ ἀλλοίωση καὶ θὰ γευθοῦν τὴν ἀληθινὴ χαρὰ ποὺ μόνον ὅσοι ζοῦν ἐν Χριστῷ ἀπολαμβάνουν.

Αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν συναντήσει ἀκόμη τὸν Ἀναστάντα Κύριο ἄς γίνουν ἡ μέριμνα ὅλων μας ὅσοι πιστεύουμε σ᾽ Ἐκεῖνον ποὺ εἶναι «ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή». (Ἰω.11:25)  Ἔχουμε χρέος καὶ καθῆκον ἱερὸ γι αὐτό, ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν πίστη μας σ᾽ Ἐκεῖνον ποὺ εἶπε: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη». (Μτ.28:19)  Ἄς ἐνδιαφερθοῦμε, λοιπόν, γιὰ τοὺς ἀδελφούς μας ποὺ βρίσκονται «ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου» (Ἡσ.9:2)καὶ ἄς γίνουμε ἀπόστολοι σὰν τοὺς Ἀποστόλους, καὶ εὐαγγελίστριες σὰν τὶς Μυροφόρες, ποὺ ὑπακούοντας στὴν ἐντολὴ τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου «ἐξελθόντες ἐκήρυξαν πανταχοῦ» (Μκ.16:20) καὶ ἔγιναν μάρτυρες τῆς ἀναστάσεώς Του «στὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ σὲ ὅλη τὴν Ἰουδαία καὶ στὴ Σαμάρεια καὶ μέχρι τὰ πλέον μακρυνὰ καὶ ἀπομονωμένα σημεῖα τῆς γῆς». (Πρ.1:8)

Ἀγαπητοὶ καὶ προσφιλεῖς Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές μου, μαζὶ μὲ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πισιδίας π. Σωτήριο, τοὺς Ἀδελφούς Κληρικούς μας καὶ ὅλους τοὺς συνεργούς μας ἐν Κυρίῳ εὐχόμαστε νὰ μείνουμε «σταθεροὶ καὶ ἀμετακίνητοι στὴν πίστη» στὸν Ἀναστάντα Κύριο καὶ νὰ πορευόμαστε στὴν καθημερινή μας ζωὴ σύμφωνα μὲ τὰ θεῖα προστάγματά Του. Ἔτσι ὥς φωτόμορφα τέκνα τῆς Ἐκκλησίας Του θὰ μεταφέρουμε παντοῦ τὸ λυτρωτικὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Μετὰ πολλῆς ἀγάπης ἐν Κυρίῳ Ἀναστάντι,

+ ὁ Κορέας Ἀμβρόσιος