Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί μου,
Mετὰ ἀπὸ ἑβδομῆντα ἡμέρες προετοιμασίας, φθάσαμε μὲ τὴν βοήθεια καὶ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ στὴν μεγάλη καὶ πανευφρόσυνη ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, κατὰ τὴν ὁποία «πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια» (Ἀναστάσιμος Κανόνας, ᾨδὴ Γ´). Φθάσαμε στὴν μεγαλύτερη γιορτὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, κατὰ τὴν ὁποία: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾍδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχήν· καὶ σκιρτοῦντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον…» (ᾨδή Ζ´) Φθάσαμε στὴν μεγάλη στιγμή, ποὺ μποροῦμε νὰ ἐπαναλαμβάνουμε μαζὶ μὲ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο, συγκεφαλαιώνοντας τὸ ἐλπιδοφόρο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, τὸ: «Μηδεὶς φοβείσθω θάνατον· ἠλευθέρωσε γὰρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θάνατος». (Κατηχητικὸς Λόγος)
Ἀλλὰ γιὰ νὰ γευθοῦμε τὴν Χαρὰ καὶ τὸ Φῶς ποὺ ἀνέβλησαν ἀπὸ τὸν πανάγιο Τάφο τοῦ Χριστοῦ· γιὰ νὰ ἀποβάλλουμε τὸν φόβο τοῦ θανάτου ἀπὸ τὴν καρδιά μας· γιὰ νὰ εἶναι ἡ καθημερινὴ ζωή μας ἀναστάσιμη, χρειάζεται μιὰ ἀπαραίτητη προϋπόθεση: Ἡ κάθαρση τῆς καρδιᾶς μας. Γιατὶ ὅσα Πάσχα κι ἄν γιορτάσει ὁ ἀμετανόητος καὶ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος κατὰ τὴν ἐπίγεια πορεία του δὲν ὠφελεῖται σὲ τίποτα. Ἐνῶ ἐκεῖνος ποὺ μετανοεῖ συνεχῶς καὶ ἐργάζεται γιὰ τὴν σωτηρία του, ἔχει Πάσχα καθημερινῶς στὴν ζωή του καὶ θὰ ἀξιωθεῖ νὰ γιορτάζει τὸ Πάσχα καὶ αἰωνίως. Ἡ κάθαρση τῆς καρδιᾶς, ὡς προϋπόθεση τοῦ ἀληθινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ ἑξῆς γεγονός: Πρῶτον, ὅτι, λίγο πρὶν ἀκούσουμε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα: «Χριστὸς Ἀνέστη», ψάλλαμε πολλὲς φορὲς τὸ τροπάριο: «Τὴν ἀνάστασίν σου, Χριστὲ Σωτήρ, ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖς· καὶ ἡμᾶς τοὺς ἐπὶ γῆς καταξίωσον ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ σὲ δοξάζειν». Καὶ δεύτερον, μετὰ τὴν ὁμολογία τοῦ «Χριστὸς Ἀνέστη - Ἀληθῶς Ἀνέστη» ψάλλαμε τὸν ὑπέροχο ἀναστάσιμο Κανόνα, ποὺ ἀρχίζει μὲ τὸ ἑξῆς τροπάριο: «Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις καὶ ὀψόμεθα τῷ ἀπροσίτῳ φωτὶ τῆς ἀναστάσεως…». ( ᾨδὴ Α´).
Ἡ κάθαρση τῆς καρδιᾶς μας δὲν γίνεται, ὡς γνωστόν, μὲ κανένα ἄλλο τρόπο, παρὰ μόνον μὲ τὴν συνεχῆ μετάνοια, ποὺ «εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ ἡ μεσότης καὶ τὸ τέλος τῆς κατὰ Χριστὸν πολιτείας». (Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ὁμιλία ΝΘ´ ) Αὐτὸς ποὺ βαδίζει συνεχῶς τὸν δρόμο τῆς μετανοίας συναντᾶ στὴν καθημερινή του ζωὴ τὸν Χριστὸ «ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ» (Μκ. 16:12), ὅπως τὸν συνάντησαν οἱ δύο Μαθητές Του κατὰ τὴν πορεία τους πρὸς Ἐμμαούς.
Ὅπως τότε ποὺ ὁ Κύριος μετὰ τὴν ἔνδοξη Ἀνάστασή Του ἐμφανιζόταν στοὺς Ἀποστόλους «γιὰ σαράντα μέρες καὶ τοὺς μιλοῦσε σχετικὰ μὲ τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Πρ.1:3), ἔτσι καὶ τώρα ἐμφανίζεται καὶ εἶναι μαζί μας, σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεσή Του: «… ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾽ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. (Μτ.28:20)
Ἀλλά, δυστυχῶς, πολλὲς φορὲς ὁ πόνος, ἡ ἀρρώστια, ἡ δυσκολία, ἡ θλίψη, ὁ θάνατος, «ἐμποδίζουν τὰ μάτια μας καὶ δὲν τὸν ἀναγνωρίζουμε» (πρβλ. Λκ.24:16). Τότε εἶναι ποὺ χρειαζόμαστε πνευματικὴ ἐγρήγορση, γιὰ νὰ ἀναγνωρίζουμε εὔκολα τὸν Χριστό, ὅταν παρουσιάζεται «ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ» στὸ πρόσωπο τοῦ ὁποιαδήποτε συνανθρώπου μας, ποὺ εἶναι πλασμένος «κατ᾽ εἰκόνα καὶ καθ᾽ ὁμοίωσίν» Του.
Ἄς ἀγωνιστοῦμε, λοιπόν, ἀδελφοί μου, «ἕως καιρὸν μετανοίας ἔχωμεν», γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν ψυχοκτόνα ἁμαρτία καὶ νὰ ἀποκτήσουμε τὴν ἀρετή. Πρὸ πάντων δὲ νὰ ἐφαρμόσουμε τὴν «καινὴν» ἐντολὴ τοῦ Κυρίου: «ἀγαπᾶτε ἀλλήλους». (Ἰω.13:34) Ἔτσι «ἀλλήλους περιπτυσσόμενοι» θὰ γιορτάζουμε θεάρεστα τὸ κατ᾽ ἔτος ἐπίγειο Πάσχα καὶ θὰ ἀξιωθοῦμε νὰ γιορτάσουμε μὲ ἄληκτη εὐφροσύνη καὶ τὸ οὐράνιο Πάσχα.
Ἐκ μέρους τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πισιδίας π. Σωτηρίου, τῶν Κληρικῶν, τῶν Μοναχῶν καὶ ὅλων τῶν Συνεργῶν μας ἐν Κυρίῳ, εὔχομαι σὲ ὅλους τοὺς Πιστοὺς καὶ ἰδιαιτέρως στοὺς Νεοφώτιστους Ἀδελφούς μας νὰ ἀπολαύσετε «τοῦ συμποσίου τῆς πίστεως» καὶ «τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος». (Ἰω. Χρυσοστόμου, Κατηχητικὸς Λόγος) Ἀμήν.
Προσφιλεῖς καὶ ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί μου,
«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε». (Φιλ.4:4)
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Μετὰ πολλῆς πάντοτε ἀγάπης καὶ ἰδιαζούσης τιμῆς ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι,
+ὁ Κορέας Ἀμβρόσιος