Ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφὲς ἐν Κυρίῳ,

Λύτρωση! Σ᾽ αὐτὴ τὴν λέξη, ποὺ ζυγίζει αἰωνιότητα, θὰ μπορούσαμε νὰ συμπυκνώσουμε τὸ νόημα τῆς μεγάλης καὶ θεσπέσιας γιορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Αὐτὴ ἡ ἐλπιδοφόρα λέξη ἀκούγεται πάντοτε εὐχάριστα γιατὶ τὴν Λύτρωση ποθοῦν καὶ ἀναζητοῦν, συνειδητὰ ἤ ἀσυνείδητα, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὅπου γῆς.

Οἱ Πρωτόπλαστοι, μετὰ τὴν πτώση καὶ τὴν ἐξορία τους ἀπὸ τὸν Παράδεισο, τὴν Λύτρωση λαχταροῦσαν. Τὴν ἐπιστροφή τους, δηλαδή, στὴν προπτωτική τους μακαριότητα. Ἀπὸ τότε, μέχρι τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, μάταια οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦσαν νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν Λύτρωσή τους σὲ ποικίλες θρησκευτικὲς ἤ φιλοσοφικὲς δοξασίες. Τὸ ἴδιο μάταια ἀναζητοῦν τὴν Λύτρωση καὶ μετὰ τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ μέχρι σήμερα ὅσοι προσπαθοῦν νὰ τὴν γευθοῦν στὸ ποτό, στὰ ναρκωτικά, στὸν πλοῦτο, στὶς κοσμικὲς διασκεδάσεις, στὴν τεχνολογία, καὶ στὶς σαρκικὲς ἀπολαύσεις.  Ἡ ἀληθινὴ ὅμως Λύτρωση δὲν εἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα, ἀλλὰ δῶρο θεϊκό. Αὐτὸ τὸ δῶρο ἔστειλε ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴν Γέννηση τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Του. «Λύτρωσιν ἀπέστειλεν [Κύριος] τῷ λαῷ αὐτοῦ…» (Ψαλ. 110:9), ὅπως ψάλλουμε στὸ «Κοινωνικό» τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Καὶ εἶναι «ἄξιον καὶ δίκαιον» νὰ μεγαλύνουμε τὴν Θεοτόκο, γιατὶ Ἐκείνη μᾶς ἔφερε τὸν Λυτρωτὴ στὴν γῆ, ψάλλοντάς της: «Μεγάλυνον ψυχή μου, τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας».

Ἡ Λύτρωση ποὺ κόμισε ὁ Χριστὸς στὸ ἀνθρώπινο γένος δὲν εἶναι μιὰ θεωρία ἤ μιὰ ἀφηρημένη ἰδέα. Ἀντίθετα, εἶναι κάτι πολὺ συγκεκριμένο ποὺ ἀφορᾶ στὴν καθημερινὴ ἀνθρώπινη ζωὴ καὶ μὲ χειροπιαστὰ ἀποτελέσματα τὴν ἀληθινὴ Χαρὰ καὶ τὴν ἐσωτερικὴ Εἰρήνη.

Ὁ Χριστὸς ἐνηνθρώπησε γιὰ νὰ μᾶς λυτρώσει πρῶτον, ἀπὸ τὴν γενεσιουργὸ αἰτία κάθε κακοῦ· τὴν ἁμαρτία, δεύτερον ἀπὸ τὸν ἀνθρωποκτόνο διάβολο, τρίτον, ἀπὸ τὸν αἰώνιο θάνατο καὶ τέλος, ἀπὸ τὸν φόβο, τὴν ἀπελπισία, τὴν αὐτοκαταστροφή μας.

Ἡ Λύτρωση σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο ἔχει σὰν συνέπεια τὴν λύτρωση καὶ σὲ κοινωνικὸ ἐπίπεδο. Μιὰ ἀνθρώπινη κοινωνία, ἐὰν ἀποτελεῖται ἀπὸ λυτρωμένους ἐν Χριστῷ ἀνθρώπους, δὲν ὑποφέρει ἀπὸ πολέμους, βία, τρομοκρατία, ἐγκλήματα κατὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῆς κτίσης, καὶ πάσης φύσεως ἀπάνθρωπες συμπεριφορές.

Ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν προσωπική τους ἐν Χριστῷ Λύτρωση, ὅπως ἀγωνίστηκαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι ἀνεξαιρέτως, κατὰ τὴν ἐπίγεια ζωή τους, ἔχει ἀνάγκη, περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι δήποτε ἄλλο, ὁ κόσμος σήμερα.

Ἐὰν ἡ ἐν Χριστῷ Λύτρωσή μας εἶναι ἡ καθημερινή μας ἔγνοια καὶ φροντίδα, τότε ἡ Γέννηση τοῦ Λυτρωτῆ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ δὲν θὰ εἶναι μιὰ φορκλορικὴ γιορτή, ποὺ διαρκεῖ μιὰ μόνο μέρα τὸν χρόνο χωρὶς ἐπιπτώσεις στὴν ζωή μας, ἀλλὰ θὰ ἀποτελέσει τὸ ἀσάλευτο θεμέλιο γιὰ τὴν προσωπικὴ καὶ κοινωνική μας Λύτρωση.

Ἄς ἀγωνιστοῦμε, λοιπόν, γιὰ τὴν βίωση τοῦ λυτρωτικοῦ μηνύματος τοῦ Χριστοῦ καὶ γιὰ τὴν διάδοσή του στοὺς συνανθρώπους μας.

Ἐκ μέρους τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πισιδίας π. Σωτηρίου, τῶν κληρικῶν, τῶν  μοναχῶν καὶ ὅλων τῶν συνεργῶν μας ἐν Κυρίῳ σᾶς εὐχόμαστε εὐλογημένα Χριστούγεννα, μὲ τὸν Λυτρωτὴ τοῦ κόσμου πάντα στὶς καρδιές σας.

Μετὰ πολλῆς πάντοτε ἀγάπης

καὶ ἰδιαζούσης τιμῆς ἐν Χριστῷ σαρκωθέντι,

+ ὁ Κορέας Ἀμβρόσιος