Λίαν ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφὲς ἐν Κυρίῳ,

Σᾶς παρακαλῶ νὰ μοῦ ἐπιτρέψετε, πρὶν ἀρχίσουμε τὴν συζήτηση γιὰ τὸ πολὺ σοβαρὸ θέμα ποὺ προκάλεσε τὴν σημερινὴ ἔκτακτη Γεν. Συνέλευσή μας, νὰ ἀπευθύνω στὴν ἀγάπη σας ὡρισμένες γενικὲς σκέψεις, πού, ἴσως, μᾶς βοηθήσουν νὰ καταλήξουμε σὲ σωστὰ συμπεράσματα.

1. Κατ᾽ ἀρχὴν νομίζω ὅτι ἡ συζήτησή μας καὶ τὸ τελικὸ ἀνακοινωθὲν πρὸς τὸν κορεατικὸ λαό, δὲν πρέπει νὰ ἔχουν ὡς ἀντικείμενό τους κανένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Ὡς Χριστιανοὶ πρέπει νὰ εἴμαστε αὐστηροὶ τηρητὲς τῆς ἐντολῆς τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς πίστεώς μας: «μὴ κρίνετε», (Μτ.7:1) γι᾽ αὐτὸ δὲν θὰ πρέπει νὰ κατακρίνουμε κανέναν ἀπολύτως. Ἔχουμε, ἀσφαλῶς, δικαίωμα νὰ κρίνουμε καταστάσεις καὶ πράξεις, ἀλλὰ ὄχι πρόσωπα. Ὁ Χριστὸς ἦρθε στὴν γῆ γιὰ νὰ κατακρίνει τὴν ἁμαρτία, ὄχι τοὺς ἁμαρτωλούς.
2. Δεύτερον, ὡς ὑπεύθυνοι τῶν διαφόρων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν ποὺ ἀπαρτίζουμε τὸ NCCK πρέπει νὰ ὑποστηρίζουμε ὄχι συγκεκριμένα κόμματα, ἀλλὰ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν δικαιοσύνη καὶ νὰ καταδικάζουμε τὸ ψέμμα καὶ τὴν ἀδικία ἀπ᾽ ὅπου κι ἄν προέρχονται. Ἡ ἐμπλοκὴ τῆς Ἐκκλησίας σὲ πολιτικὲς διαμάχες, ὑποστηρίζοντας ἤ καταδικάζοντας συγκεκριμένα ἀνθρώπινα πολιτικὰ σχήματα πάντοτε ἔχει σοβαρὲς ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις στὸ ἐγγὺς ἤ στὸ ἀπώτερο μέλλον. Ὑπευθυμίζω ὡς παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴν τὶς ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν στὴν Δύση ἀπὸ τὶς σταυροφορίες ἕως καὶ τὸν Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ποὺ εἶναι ἡ βασικότερη αἰτία τῆς ἐξαπλώσεως τῆς ἀθεΐας καὶ τοῦ ἀποχριστιανισμοῦ τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν σήμερα.
3. Τρίτον, ἐπιδίωξή μας πρέπει νὰ εἶναι ὁ σεβασμὸς στὸ Σύνταγμα καὶ τοὺς νόμους τοῦ κράτους. Ὁ ἀγώνας μας πρέπει σταθερὰ νὰ ἐπικεντρώνεται στὴν ὑπεράσπιση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, στὴν ἐπικράτηση τῆς δικαιοσύνης καὶ τὸν σεβασμὸ πρὸς τὸν λαό.
4. Τέταρτον, νὰ στηλιτεύουμε πάντοτε τὴν κατάχρηση ἐξουσίας, ποὺ μετατρέπει τοὺς πολιτικοὺς ἀπὸ διακόνους τῆς δημοκρατίας σὲ ἐκμεταλλευτὲς τοῦ λαοῦ. Δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο, ἀλλὰ ἀντίθετα εἶναι σημεῖο μεγάλου προβληματισμοῦ, τὸ γεγονὸς ὅτι σχεδὸν ὅλοι οἱ Πρόεδροι τῆς χώρας μας τῶν τελευταίων δεκαετιῶν εἶχαν πολὺ κακὸ τέλος, γιατὶ ἀκριβῶς ἔκαναν κατάχρηση ἐξουσίας.
5. Πέμπτον, νὰ ὑπευθυμίζουμε «εἰς ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους» ὅτι «οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». (Ἑβρ.13:14) Ἔτσι ὅ,τι δήποτε κάνουμε στὸ «σήμερα» θὰ στοχεύει στὴν «αἰωνιότητα». Οἱ σκέψεις μας, τὰ λόγια μας καὶ οἱ πράξεις μας θὰ ἔχουν ἕνα καὶ μοναδικὸ κριτήριο: τὴν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη μας πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς «ἐλάχιστους ἀδελφούς» Του.

Τελειώνω μὲ τὴν διάπυρη εὐχὴ ὅπως ὁ Κύριος φωτίσει τοὺς πολιτικοὺς τῆς χώρας μας στὴν δύσκολη καὶ κρίσιμη αὐτὴ καμπή, ὥστε νὰ ἐργαστοῦν μὲ σύνεση, ταπείνωση καὶ φόβο Θεοῦ, γιὰ τὴν ἐπίλυση τοῦ σοβαροῦ προβλήματος ποὺ ταλανίζει τὴν χώρα μας τοὺς τελευταίους τέσσερις μῆνες.